U i era un ànzal si bafi
ch’u n’era bón da fè gnént
e invéci da vulè datònda mé Signòur
l’ avnéva zò te Marèccia
dróinta la chèsa d’un cazadòur
ch’e’ tnéva i gazótt impaièd
d’impi sòura e’ sulèr d’un cambaròun.
E l’ànzal u i butéva e’ furmantòun
par avdài s’i l magnéva.
E dai e che te dai
sa tótt i sént ch’i ridéva di su sbài
una matóina i gazótt impaièd
i à vért agli èli e i à ciàp e’ vòul
fura da la finestra, dróinta l’aria de’ zil
e i cantéva che mai.
